Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 154-187, pag 3

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 154-187

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 01; 154-187
[170] Nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper petunt [170] Infatti questi due elementi non hanno nulla che tenda verso il basso e sono sempre rivolti verso lalto
[171] Ita, sive dissipantur, procul a terris id evenit, sive permanent et conservant habitatum suum, hoc etiam magis necesse est ferantur ad caelum et ab his perrumpatur et dividatur crassus hic et concretus aër, qui est terrae proximus [171] Perciò, se si disperdono, ciò si verifica lontano dalla terra, se durano e mantengono la loro conformazione, tanto più è inevitabile che salgano verso il cielo e che questa atmosfera densa e compatta, che è vicinissima alla terra, sia sfondata e trapassata da essi
[172] Calidior est enim vel potius ardentior animus, quam est hic aër, quem modo dixi crassum atque concretum, quod ex eo sciri potest, quia corpora nostra terreno principiorum genere confecta ardore animi concalescunt [172] Infatti lanima è più calda o meglio più ardente, rispetto a questatmosfera, che ora ho definito densa e compatta; si può comprendere ciò dal fatto che i nostri corpi, formati dallelemento di sostanza terrena, acquistano calore dallardore dellanima

Maybe you might be interested

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 188-229
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 188-229

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 01; 188-229

[173] Accedit ut eo facilius animus evadat ex hoc aëre, quem saepe iam appello, eumque perrumpat, quod nihil est animo velocius; nulla est celeritas quae possit cum animi celeritate contendere [173] Bisogna aggiungere anche che lanima tanto più facilmente riesce ad uscire da questa atmosfera, che ormai definisco sempre così, e ad attraversarla con forza, in quanto nulla è più veloce dellanima; non esiste nessuna rapidità che possa competere con la velocità dellanima
[174] Qui si permanet incorruptus suique similis, necesse est ita feratur, ut penetret et dividat omne caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur, quod et umidum et caliginosum est propter exhalationes terrae [174] Se essa rimane incorrotta e non subisce alcuna variazione, è necessario che si muova in maniera tale da attraversare e separare tutto questo cielo, in cui si accavallano nubi, piogge e venti, e che è umido e nebbioso per le esalazioni della terra

Maybe you might be interested

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 03; 85-109
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 03; 85-109

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 03; 85-109

[175] Quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et adgnovit, iunctis ex anima tenui et ex ardore solis temperato ignibus insistit et finem altius se ecferendi facit [175] Lanima, dopo aver superato questa fascia e dopo aver tastato e riconosciuto una natura simile alla sua, si ferma tra i fuochi generati da un tenue soffio e da un ardore del sole moderato e fa terminare unulteriore salita
[176] Cum enim sui similem et levitatem et calorem adeptus est, tamquam paribus examinatus ponderibus nullam in partem movetur, eaque ei demum naturalis est sedes, cum ad sui simile penetravit; in quo nulla re egens aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur [176] Infatti quando raggiunge una leggerezza e un calore simili ai suoi, non si muove più in nessuna direzione come se si librasse in un equilibrio perfetto, e finalmente cè la sue sede naturale, quando penetra in una sostanza simile alla sua; in essa, non avendo bisogno di nulla, si nutrirà e si sostenterà con gli stessi elementi, con cui si sostentano e si nutrono gli astri

Maybe you might be interested

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 01-90
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 01; 01-90

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 01; 01-90

[177] Cumque corporis facibus inflammari soleamus ad omni fere cupiditates eoque magis incendi, quod iis aemulemur qui ea habeant quae nos habere cupiamus, profecto beati erimus, cum corporibus relictis et cupiditatum et aemulationum erimus expertes; quodque nunc facimus, cum laxati curis sumus, ut spectare aliquid velimus et viscere, id multo tum faciemus liberius totosque nos in contemplandis rebus perspiciendisque ponemus, propterea quod et natura inest in mentibus nostris insatiabilis quaedam cupiditas veri videndi et orae ipsae locorum illorum quo pervenerimus, quo faciliorem nobis cognitionem rerum caelestium, eo maiorem cognoscendi cupiditatem dabunt [177] E poiché siamo soliti essere infiammati dagli ardori del corpo verso quasi tutte le passioni e tanto più ci sentiamo bruciare, perché competiamo con quelli che possiedono ciò che noi desideriamo avere, saremo sicuramente felici, quando, dopo aver abbandonato il corpo, saremo liberi sia dalle passioni sia dalle rivalità; e ciò che ora facciamo, quando siamo liberi dalle preoccupazioni, come se volessimo osservare ed esaminare qualcosa, lo faremo molto più liberamente e ci dedicheremo completamente alla contemplazione e alla ricerca, dato che per natura è innata nella nostra mente una sorta di insaziabile brama di vedere la verità e la natura stessa di quei luoghi in cui giungeremo, rendendoci più facile la conoscenza delle cose celesti, ci infonderà un grande desiderio di conoscerle
[178] Haec enim pulchritudo etiam in terris patritam illam et avitam, ut ait Theophrastus, philosophiam cognitionis cupiditate incensam excitavit [178] Infatti la loro bellezza fece nascere anche sulla terra quella filosofia che Teofrasto definisce paterna e avita, stimolata dal desiderio di conoscenza

Maybe you might be interested

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 04; 11-20
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 04; 11-20

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 04; 11-20

[179] Praecipue vero fruentur ea qui tum etiam, cum has terras incolentes circumfusi erant caligine, tamen acie mentis dispicere cupiebant [179] In verità godranno di essa soprattutto quelli che anche allora, quando abitando sulla terra erano avvolti nelle tenebre, tuttavia desideravano comprenderla con gli occhi della mente

Maybe you might be interested

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 05; 11-20
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 05; 11-20

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 05; 11-20

Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 04; 71-80
Cicerone, Tuscolanae Disputationes: Libro 04; 71-80

Latino: dall'autore Cicerone, opera Tuscolanae Disputationes parte Libro 04; 71-80

Cicerone, De Oratore: Libro 01; 06-10

Cicerone, In Verrem: 02; 05-56-60

Cicerone, De Oratore: Libro 02; 11-15

Cicerone, In Verrem: 02; 04-76-80

Cicerone, Filippiche: 04; 01-05

Cicerone, De officiis: Libro 03 - Parte 02